Ze wil terug.

Terug naar de tijd 
dat de huishoud-machientjes 
nog huis* hielden.

De tijd van de koffiezet die morde. 
Zijn zwarte goud liet sputteren. 
De tijd dat de frigo even stopte 
om erna terug te ruttelen*.

De tijd dat men eigen konijn vilde
en bokalen steriliseerde voor de pruimen.
De tijd van vuil afgeveegde handen 
aan voorbind schorten.

De tijd van tobben en duiventillen. 
Van kotje na kotje en tuinhuisjes op een zigzag rij. 
Van zijn vluchtroute volière 
en haar route naar de breiclub.

Van schietgebedjes, 
ketchup uit glazen flessen, 
taaie koteletten en schorseneren,
die nog geen vergeten groente waren.

De tijd van klompen, stoffen zakdoeken en 
God zegene u en bewaart u.

Van hart-kijk-uitjes in piepende toiletdeuren 
en het stinkende zwarte gat. 
Van ingelegde augurken en komkommertijd.
Van ladders in de nylonkousen en gestopte wollen sokken.

De tijd zonder omver gevallen statussen 
of al kunnen tellen en rekenen in de kleuterklas. 
De tijd dat de aardappelschillen de gedrukte inkt op 
Het laatste nieuws deed verbloemen.

De tijd, 
waarin er nog echt tijd genomen werd 
voor elkaar.

Ze wil terug.